خدای چوبی

چراغ قرمزی که چشمک می زند به هواپیماها

!تقلب می رساند بهشان

به زمین نزدیک می شوید

پایین تر نیائید

!مانع

و مردان و زنانی که این پایین

روی تکرارگذاشته اند زندگی را

.و هر روز با عدد "شش" تجدید می شود

بادبان ها را بکشیـــــد

!شش ِ صبح است

..

خودمان روی زمین-ایم

خدایمان آن بالاها سِیر می کند

!خدائی به این بی قیدی نداشته ایم تا حالا

پدری که حرف شنوی ندارد از فرزندانش

!پدر نیست او- باورکن

.

نیمه های شب

عابری شاید

خواب ِ یک خدای چوبی را می بیند

..روی آسفالتی که پهن شده زیر پای آسمان

.

.

.

هستی-بیست و ششم آبانماه1389

---------------------------------------------------