فاجعه چیست؟

فاجعه ؛
شکستن ِ بال های پرواز ِ من است

در حجم ِ سهمگین ِ غیبت ِ تو

..

کافی نیست؟

.

.

.

.

.

هستی, دهم خرداد ماه 1389

------------------------------------------------------------

همسفران ِ طلسم شده

کمتر از پنج ساعت ِ دیگر همه چیز تمام خواهد شد

ثانیه ها تمام خواهد شد

زمان تمام خواهد شد

زمانه تمام خواهد شد

...

به مقصد که برسیم

او راه خودش را می رود

من نیز راه ِ خودم را

راه هایی که هیچ گذرگاهی به هم نداشته اند هیچگاه

هیچ کوچه فرعی

یا راه ِ زیر زمینی حتی

...

.

.

.

هستی , یکم خردادماه , 1389

----------------------------------------------------------

پیرمرد و زمستان

باغبان ِ پیری هستم

! تنها با یک آرزو

کاش همه ی فصل های خدا زمستان بود

! هر چهار فصلش

...

نُه ماه تمام از نرگس ها مراقبت می کنم

خاکشان را عوض می کنم

..

هوا سرد که می شود

کت و شلوار خاکستری ام را می پوشم

کلاه بر سر میگذارم

عصا به دست

سر ِ چهار راه , آخر ِ شب ها

شکوفه های نرگس را حراج می کنم

.

.

.

هستی , بیست و دوم اردی بهشت ماه 1389

--------------------------------------------------------

من , قمصر و جای خالی تو

خسته که باشی , دلتنگ که باشی

دلت هوای این و آن را که کرده باشد

در میان ِ تمام ِ گلزارهای گل محمدی دنیا هم که قدم بزنی

با مهربانترین مادربزرگ های دنیا هم که هم کلام شوی

لَچَک های ترمه و ابریشم ِ نو عروسان ِ روستایی را حتی

بخری با شوق , سَر کنی ,جیغ بکشی و برقصی در باد

باز هم

با هر طنین ِ صدای آشنایی

هُری دلت می ریزد

قلبت می ایستد

و زانوانت بی جان می شوند

...

آری تو ؛

با هر طنین ِ آشنایی

می آیی

در آغوشم می کشی

دستانت را دور ِ گردنم حلقه می کنی

لبخند می زنی

چشمانت را می بندی

و

! می گذری

.

.

.

هستی؛پانزدهم اردیبهشت ماه 1389

-----------------------------------------------------------