آنجا هوا برفي است

صندلی ِچوبی قدیمی

کنج ِ خلوتِ حیاط

زخم خورده از هجوم ِ باران و بادهاي وحشي شب هاي سرد

اکنون؛

بعد از این همه سال

گوشه دنج ِ اتاق

!لباس ِ نو به تن کرده

روکش ِ قرمزِ جدیدش را پوشیده

و چشم به در دوخته است

...

او از یاد برده

گفته بودی

هوا برفی است

راه ها بسته شده

مسافران در راه مانده اند

...

باید به کليسا برويم

خورشيد ِ سرزمين ِ آنها

به خواب ِ عمیقی فرو رفته

باید برای آمدنش دعا کنیم

.

.

.

هستي کشاورز، هفتم ارديبهشت ماه 1389

---------------------------------------------------

آسمان ِ آبی شب

کافی است کمی روی پاهایت بلند شوی

هزار هزار ستاره

چشمک می زنند

بیا مرا بچین

...

کافی است

...تو بخواهی

.

.

هستی کشاورز, نیمه شب ِ یکم اردیبهشت ماه 1389

-------------------------------------------------------------

حافظیه-

گاهی دلم ضجه میزند برای طوطی حبس شده در دست ِ مرد ِ فالگیر

کودکان ِ فالگیر

گاهی دلم می میرد برای طوطی ِ فالگیر

بس که حبس شده است میان ِ بی پولی و فقر و نومیدی و دست های خالی

..

با این همه غم

,طوطی محبوس اما

همیشه برای تو نوید ِ سفر در آینده ای نزدیک دارد

همین چهار شنبه

همین جمعه

!همین ماه

طوطی از بَر است قصه عشق ِ همه ما را

طوطی همیشه از وصال می گوید

از بازگشت ِ عزیز ِ سفر کرده می گوید

!خبر ِ خوش

از به صدا در آمدن ِ زنگ ِ خانه به دست ِ مرد ِ پستچی

!طوطی : صبر می بایدت انسان

...

طوطی مهربان

بس که حبس شده است میان ِ روزمره گی ِ عصیانگر ِ کودکان ِ فالگیر

.

.

, هستی, بیست ونهم فروردین ماه 1389 - نصف جهان, عکس: هستی کشاورز

----------------------------------------------------------------------------------

" مثل ِ روز , روشن"

شب از نیمه گذشته

تاریکی به زانو در آمده

عقربه های ساعت چشمک می زنند

سپیده دَمان نزدیک است

...

سکوتی با شکوه بر سیطره عالم دامن افکنده است

ستاره ها خوشهالند

خدا هم فکر ِ خواب نداشته امشب

فردا گوئی

حادثه ای بزرگ در راه است

..

زمینیان , مژده باد شما را

شادباش!ا

با طلوع ِ خورشید

دختری متولد خواهد شد

سفید بخت !ا

...

دخترک

غرق در مرور ِ خاطره ها

آتش می خواهد!ا

سیگارِ لای انگشتانش

میان ِچِک چک ِ قطره های اشکش خاموش شده

.

.

هستی ؛ سحرگاه ِ بیست و سوم فروردین ماه 1389

----------------------------------------------------------------------

اُستوار ؛ همچون كوه

ما آزموده ايم در اين شهر بخت ِ خويش

-

بايد كشيد بيرون از اين وَرطه ، رخت ِ خويش

.

.

.

.

.

.

.

به دنبال ِ تصميمات ِ محكم و استواري كه اخيرا" گرفته ، زندگي خود را در سوئي ديگر از سر مي گيرد با اميدها و آرزوهايي "دست يافتني" (بي شك )!ا

هستي ، بيست و دوم فروردين ماه 1389 ، جنوب ِ ايران

----------------------------------------------------------------------------

پسر ِ گستاخ

مامان طبق معمول فارسی وان می بینه من هم باز طبق معمول لپ تاپ , عکس بازی , فتوشاپ , اینترنت و فیس بوک و در عین حال یک دستم هم به کتاب ِ تازه ای هست که شروعش کردم وحقیقتا " لذت می برم از خوندنش . کتاب می خونم و به مفهوم ِ زندگی فکر میکنم به فلسفه زندگی به اتانازی و به پسر ِ ساختار شکنِ همسایمون که تازگی ها خود کشی کرده ! آه پسرک بیچاره آفرین به این همه شجاعت و گستاخی ِ تو ! معتاد شدن به عادت های مضحک زندگی و تسلیم شدن به حدها و دیوارها به حصارها ,کاری بر خلاف ِ جهتِ طبیعت هست چرا که خداوند ما رو آزاد آفریده اما این خود ِ ما انسان ها بوده ایم که در طول ِقرن ها خودمان را اسیر ِ دست ِ زندگی ِ اجتماعی کرده ایم ! این و خوب همه ما می فهمیم ؛ زندگی وقتی خالی از عشق و نوازش باشه وقتی چشم های انسانی دیگر با محبتی سرشار پیوسته نگران انسان نباشه وقتی انسان احساس کرد که تنهاست به چه درد می خوره؟ "زنده های امروزی چیزی به جز تفاله ی یک زنده نیستند"* و این انسان رو غمگین می کنه و تحمّل زندگی را سخت ! پس دروود برتو ای پسرِ شجاع ِ همسایه مان , دروود بر تو و روحت شاد

.

.

.

.

اشاره به بخشی از مصاحبه مجله نگین با فروغ فرخزاد*

هستی ؛ پانزدهم فروردین ماه 1389

--------------------------------------------------------------------